بذر چوچاق یا زولنک

گیاهی چند ساله، علفی، متعلق به خانواده چتریان که از سالیان دور مورد توجه مردم محلی قرار گرفته و در اوایل بهار این گیاه را قبل از گلدهی و زایش جمع آوری و به عنوان سبزی و طمع دهنده استفاده می کنند. چوچاق از جمله گیاهان دارویی است که برگها و سرشاخه های گلدار آن بواسطه وجود ترکیبات فنلی و فالونوئیدی، دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضد میکروب، محرک قوی، ضدالتهاب و اشتهاآور است . این گیاه در طب سنتی در درمان بیماری های رماتیسمی، دیابت، رفع التهابات، تسکین دهنده دل درد، بهبود بواسیر، درمان سیاه سرفه، عفونتها و از بین بردن سنگ کلیه استفاده میشود این گیاه شامل منوترپن، پلی فنول و فالونویید، ساپونینها، کومارینها، ترپنوئیدها و استروئیدها می باشد. در مازندران و گیلان از برگ‌های جوان چوچاق برای آشپزی و معطرکردن بسیاری از غذاهای محلی استفاده می‌شود. از جمله استفاده آن در انواع ترشی است. از ریشه این گیاه به عنوان یک شیرینی قندی استفاده می‌شود. همچنین از انواع آب پز شده و یا برشته شده ریشه به عنوان نوعی سبزیجات مصرف می‌گردد و به علت هضم آسان آن بسیار مناسب می‌باشد. روش کاشت: بذرها را همانند سبزه عید مرطوب کرده و روی آنها را با یک دستمال حوله مانند بپوشانید. جوانه زنی این گیاه ممکن است بین یک تا 4 هفته طول بکشد. محیط بذر را همیشه مرطوب نگه دارید. بعد از رشد بذرها را به گلدانهای بزرگتر و یا به باغچه منتقل کنید. در مناطق شمالی ایران و مناطق مرطوب گرمسیری می توان مستقیما بذرها را در خاک باغچه کاشت.